Hallo Allemaal!!

Zijn we weer, we hebben de laatste tijd niet zo veel meegemaakt. Niet de moeite waard om over te schrijven eigenlijk, maar ik zal de kleine dingetjes toch opschrijven (vergeet ik ze zelf later ook niet). Vorig weekend was het nogal regenachtig maar sinds maandag is het weer heerlijk. Je merkt eigenlijk alleen dat het herfst is aan het steeds vroeger donker worden. Voor de rest zijn er echt geen tekens (zoals vallende bladeren??, nog niet gezien hoor!). Donderdag en vrijdag is het echt behoorlijk warm geweest, weer lekker in het zwembad gehangen. Vandaag was wel lekker maar op het moment waait het echt ontzettend!! Maar goed, echt koud zal het hier niet worden. Niemand heeft hier centrale verwarming, overal enkel glas in de huizen en er zijn overal kieren (vandaar dat je de wind dus overal bovenuit hoort gieren).
De manier van elctriciteit betalen gaat hier heel anders dan thuis; iedereen heeft een meter (net als bij ons) alleen staat daar niet op hoeveel je verbruikt maar hoeveel je nog over hebt. Je hebt een pasje en dat moet je gaan opladen als de meter onder de 50 komt, anders kan de stroom binnenkort uitvallen. Van de ene kant wel handig natuurlijk, want zo weet je precies hoeveel je betaalt, maar je moet er dus wel aan denken die meter in de gaten te houden anders heb je ineens geen stroom meer!! Niet dat de stroom anders nooit uitvalt! Stroomstoringen zijn hier een hele tijd aan de orde van de dag geweest (gelukkig voor onze tijd hier). Wij hebben het tot nu toe 2 keer meegemaakt. Dan valt het dus rond 10 uur 's ochtends uit en heb je rond een uur of 4 's middags (als je geluk hebt) wel weer stroom. Is leuk als je de diepvries vol hebt liggen!! Soms duurt zo'n uitval maar even, maar ze raden je wel aan om voldoende kaarsen in huis te hebben, voor het geval dat.
Met de telefoon kan je kiezen. Wij hebben gewoon betalen naar wat je belt, maar je kunt hier dus ook prepaid kaarten krijgen voor de vaste aansluiting.
Het tempo van alledag is hier wel een stuk gematigder dan bij ons en dat is best lekker. Wat vandaag niet komt, komt morgen wel en anders de dag erna. Nadeel is dat ze hier dus geregeld "vergeten" dat ze een afspraak met je hebben. De tuinman zou vorige week langskomen, die is dus nog steeds niet geweest. Een paar collega's van Geert hadden hun afwasmachine kapot en daar zou iemand voor komen. Belt die de dag erna op, ja sorry, vergeten ik kom morgen wel. Dat is dus heel normaal hier. Toen ik laatst met Ruben naar de dokter moest, kwam Leanne (die zou even meegaan) een half uur later dan afgesproken me halen. (weet ik veel waar die dokter ergens is?!, dus ik dacht dat we het nog wel zouden halen) We waren dus zeker een kwartier te laat, maar daar wordt niet eens iets van gezegd, heel normaal!! Afgelopen donderdag was hier een feestdag en ter ere daarvan hadden ze hier op het estate een 5 en 10 km loop georganiseerd. Ik vond het wel tijd om weer eens wat aan sport te gaan doen en dit leek me wel een leuke manier om weer te beginnen. Wel maar de 5 km om mee te beginnen. Dus ik heb me opgegeven en aan de telefoon werd me verteld dat ik om 6 uur 's ochtends aanwezig moest zijn. Dus vanmorgen heel vroeg op, kom ik daar is er nog 1 jongen daar en voor de rest niemand. Later bleek dat ze het naar 7 uur hadden verschoven omdat het nog stikdonker is om 6 uur!! Maar daar word je dus niet over geinformeerd. Ach ja, moet zeggen dat het wel heel lekker was. Ik was eerst bang dat ik als laatste zou eindigen omdat ik al zo lang niks meer gedaan had. Maar dat viel mee, was bij de eerste 10!! Geloof 7e. Ik heb er 32 minuten over gedaan. Het was prachtig, het parcour ging helemaal over de golfbanen en we hebben een hele kudde springbokken gezien (soort hert) die hier rondlopen (maar je overdag maar een enkele keer ziet). Heel mooi, ook om de zon op te zien gaan over het terrein. En ook niet onbelangrijk, nog leuke mensen ontmoet.
Trouwens, geloof het of niet, maar Geert is ook al 3 keer gaan rennen in de afgelopen 2 weken!! Hij is van plan het ook te blijven doen. Goed he?!!
Geert is vanmorgen wat later begonnen (even bij de kids gebleven toen ik ging rennen) en ivm die feestdagen zijn ze eerder gestopt vandaag. Dat is wel eens lekker en komende maandag is hier ook weer een vrije dag!!
De hulp die je hier overal krijgt blijf ik toch heel raar vinden. Ik kwam gisteren uit de supermarkt en er stond meteen iemand naast me om de kar naar de auto te duwen (was nog niet eens op de parkeerplaats!!) en alles in te laden. Ook tanken wordt voor je gedaan. Ze komen je vragen wat je wil en ze doen het voor je, je krijgt zelfs elke keer je ramen gewassen en de olie en het water wordt voor je gecontroleerd. En dan zit je daar maar wat te kijken, voel me soms echt ongemakkelijk.

Met de kids is verder alles prima. Ruben verplaatst zich steeds sneller (bijna echt aan het kruipen) en heeft weer wat nieuws geleerd. Hij kan in zijn handen klappen, eerst was het nog onbewust maar als je hem nu vraagt in zijn handen te klappen doet hij het ook!

Nynke doet het nu heel goed op school. Ze huilt niet meer en gaat met plezier (gelukkig!). Haar engels wordt ook beetje bij beetje beter. Ze probeert nu al vaker korte zinnetjes te zeggen. Moet zeggen dat ik zelf merk dat ik vaker beter weet hoe ik iets in het engels moet zeggen dan in het nederlands.
Nynke is een geboren artiest (lijkt een beetje veel op haar peetoom en niet alleen wat dat betreft)! Zodra ze haar "prinsessenjurk" (zoals ze hem zelf noemt) aan heeft, staartjes in, gaat ze voor de spiegel staan om : "effe kieke wie ich mooi ben". En dan maar dansen en K3 liedjes zingen. Ruben verzorgen kan ze als de beste; "ich hout 'm waal in de gaate mam" als hij aan de tafel staat (Ruben laat te pas en te onpas los als hij ergens aan staat en ligt dan ondersteboven dus ik moet hem altijd een beetje vasthouden), of "kom mer manneke, ich geaf dich waal get van miene appel"

(Ruben heeft de neiging om nogal grote happen te nemen en Nynke laat hem dat natuurlijk ook gewoon doen, dus hij verslikt zich nogal eens als Nynke zoiets doet) Je begrijpt dat ik die 2 (ondanks al haar goede bedoelingen) niet lang alleen kan laten. Maar goed, het is wel genieten zo hoor. Ruben heeft de grootste lol met Nynke en meestal om helemaal niks (liggen ze allebei compleet in een deuk).
Nou dat was het wel zo'n beetje. Tot hier op de blog of tot mails!!!

Hallo allemaal,

Jullie zien dat er steeds minder idylische plaatjes op de blog verschijnen en dat er steeds meer werk tussendoor komt. Een teken dat we (weer) in ons dagelijkse ritme zitten, eigenlijk niet echt anders als in Nederland. Ook hier worden de dagen korter en we hebben afgelopen weekend de eerste echte langdurige regen gehad. De 'winter' is in aantocht, alhoewel de zon deze week toch weer volop schijnt.

Op het werk zijn we volle bak aan de gang om de eerste gedeeltes van de kernmakerij opgeleverd te krijgen. Bijna alle hoofdcompenten van de machine staan op zijn plek. De afbouw van leidingwerk, hekwerken en allerlei andere tut en frut (o.a. schade repareren) kost enorm veel tijd. Ik heb eindelijk een moment gevonden om een paar goede foto's te maken.
Omdat er wel vaker gevraagd wordt wat we hier eigenlijk precies opbouwen probeer ik kort een uitleg te geven.

Atlantis Foundries giet met behulp van 'zandvormen' allerlei type motorblokken voor de autoindustrie. Het maken van deze zandvorm vindt plaats op de zg. vormlijn. Dit is eigenlijk een eindloze lijn waarop middels een railsysteem en karretjes grote kasten op rondlopen die aan de boven en onderkant open zijn. Aan het begin van de cyclus wordt in een lege kast een model geplaatst. Deze heeft de contouren van de buitenknt van het motorblok. Als het model geplaatst is wordt het gevuld met zand en met veel lawaai samengeperst. Ditzelfde gebeurt nog eens met een 2e kast die de ander helft van de buitenkant wordt. Als beide helften klaar zijn worden de kernen in de kast gelegd. Deze kernen vormen later in het eindproduct de holle ruimte waar cilinders, oliekanalen, waterkoeling etc. komen (De zandvorm is namelijk het negatief). Deze kernen zijn samengebouwd uit diverse losse kernen en vormen als geheel best wel een aardig kunststukje. De afdeling waar deze kernen gemaakt en samengebouwd worden zijn we nu aan het opbouwen. De foto's zijn een weergave van de machines die de kernen "schieten" (zoals dat heet) en de bijbehorende rollenbaan en assemblagestation waarop een complete kern samengebouwd wordt. De omgeving is er erg matig het is vrij donker, erg stoffig, en van tijd tot tijd stinkt het er behoorlijk naar de ammoniak die gebruikt wordt om het zand te laten uitharden.

Terug naar de vormlijn. Als de kernen erin liggen worden de 2 kasthelften op elkaar gezet, waardoor en een gesloten geheel ontstaat, klaar om gegoten te worden. De gietoven staat aan het eind van de lijn en kiept elke halve minuut een stoot ijzer in de kast. Dit is een leuk gezicht, aangezien het met het nodige vuurwerk gepaard gaat. Na het gieten rolt de kast verder om af te koelen. Zodra het gietstuk enigszins uitgehard is wordt de kast verdwijderd en het zand in en om het gietstuk weggebroken. De lege kast schuift weer naar de modelinleg en de cirkel is rond. Het gietstuk krijgt daarna nog de nodige machinale bewerkingen voordat de overige onderdelen ervan erop gebouwd kunnen worden. Dit doen ze overigens niet hier bij Atlantis.
De vormlijn bouwen we op vanaf ca 1/2 mei tot ergens augustus september. De kernmakerij is zoals gezegd bijna voltooid.


Verder hebben we vandaag ons visum laten verlengen. Gelukkig mag dat maar 1 keer, want wat een drama. 3 uur daar gehangen en behandelt als een nummer aan een alie waar geen PC te ontdekken viel. Om crimineel van te worden. 1,5 uur gewacht om de aanvraag te kunnen indienen met alle vereiste papieren (en betalen uteraard) en daarna nog een 1,5 uur op een stomme sticker en belachelijk stempel. Maar we hebben hem en ons verblijf tot 6 september is gewaarborgd.Nou dat was het weer voor deze keer. Volgende keer weer wat plaatjes om wat jaloezie bij jullie op te wekken.

Het wordt langzaam ook weer eens tijd om een update van het werk te verstrekken. De kernmakerij waar we nu mee bezig zijn (hier worden zandvormen gemaakt die na het gieten van het ijzer in de mal de holle ruimtes vormen) begint al aardig vorm aan te nemen . Het rollenbaansysteem waar we mee begonnen zijn staat inmiddels en wacht op aansluiting van de hydrauliek en elektra. We gaan nu verder met de eigenlijk machines die de deze kernzandvormen. De kisten met alle grote machines zijn inmiddels met een week vertraging geariveerd. Hieronder onze aflaadmethode. We zijn weliswaar een kraanfirma (o.a.) maar we proberen het gebruik ervan hier zoveel mogelijk te vermijden. De foto is de grootste kist uit de verzameling van 12. Hier zit de gietoven in.

Ook voor deze kisten zou het weer een verassing zijn wat we zouden aantreffen. Deze schade bleek uiteindelijk mee te vallen, alleen was het schoonmaken weer van belabberde kwaliteit. Dus meteen na het uitpakken de schoonmaaktroepen erop afgestuurd. Deze mannen verrichten op zich goed werk. Het heeft alleen zijn tijd nodig en het had in Hamburg moeten gebeuren.
Wel ontdekten we een bijzonder interessant ingepakte kist. Onder de folie waar de machine in zat, zat tevens een halve emmer waar een goudvis in had kunnen overleven gedurende de reis. De zakken droogmiddel zaten niet in de folie bij de machine, maar lagen bovenop de plastic in de kist en waren zeikenat Dit zijn echt elementaire fouten die een professional niet mag maken. Zo zie je maar hoe moeilijk het is om de juiste onderaannemer uit te kiezen. Mogelijk een kans voor Convoi om zelf met verpakking te beginnen. Gelukkig is ook voor deze zending kisten de expert weer hier geweest om alles vast te leggen. Al hoef je hier weinig expert voor te zijnom de fouten te constateren.

De machines waar de mannen op de foto aan bezig zijn staan inmiddels allebei in de hal alle hoofdonderdelen van de machine zitten erop. Rest alleen nog de elektra en hydrauliek aan te sluiten, maar dit is verreweg het meeste werk, waar je ook nog eens de vorderingen moeilijk van ziet. Inmiddels beginnen ook langzaamaan de eerste discussies met de opdrachtgever over de hiaten in het contract. Wat moeten wij doen en wat doen hun en hoe is het beschreven. Dit is het spel wat bij elk project gespeeld wordt. Alhoewel het hier vrij moeilijk zal zijn om ons gelijk te halen.

Het is helaas vrij moeilijk om in deze donkere en stoffige omgeveving goede foto's te maken die het werk een beetje juist weergeven. Ook de sfeer onderling is nog steeds goed. Ondanks dat we als Nederlanders in de minderheid zijn tov onze Duitse collega's. Dat zal vanaf juni wel voor een maand veranderen......wordt vervolgd

Het heeft even geduurd maar hier komt dan weer een nieuw bericht van ons. Niks spectaculairs dit keer. We hebben de afgelopen weken niet veel gedaan. Ik dacht dat jullie het misschien wel leuk zouden vinden om wat meer alledaagse dingen te zien.
Dit is bijvoorbeeld het winkelcentrum waar we onze dagelijkse boodschappen doen. Pick 'n Pay is een soort van Aldi maar dan veel groter. Hier hebben ze bijna alles, maar voor de meer speciale dingen moet je bij Woolworths zijn. Maar dan moet je met de auto gaan, want dat is te ver om te lopen.

Als je dan de weg afloopt, langs het winkelcentrum, kom je aan het strand. Onderweg kom je een aantal borden tegen (het Afrikaans is, geschreven, goed te volgen, maar als de mensen onderling praten kun je er geen touw aan vastknopen. Enkele woorden zijn (bijna)hetzelfde als in het nederlands, maar dat is het ook):



En dit is het stukje van de zee (vanuit de straat gezien) waar we lopend naartoe kunnen. Niet echt strand om lekker op te liggen (er zijn veel rotsen) maar wel heerlijk uitwaaien!!

Nu met de paasdagen hebben we lekker lang weekend!! Nynke heeft eieren geraapt (helaas niet geverfd, ze verstoppen hier alleen chocolade, geen gekookte eieren, dus eierverf hebben ze hier niet) en ze daarna weer verstopt zodat wij konden zoeken. Ruben snapt er nog helemaal niks van. Het weer is heerlijk dus misschien gaan we er vanmiddag nog op uit. Morgen is Geert jarig. Waarschijnlijk gaan we dan naar the 2 oceans aquarium in Kaapstad. Moet heel mooi zijn en vooral heel leuk voor de kids.
Gisteren zijn we Kaapstad beter gaan verkennen en kwamen in de betere buurt terecht!! Wauw!! Echt niet normaal, de huizen die je daar ziet!!

Er zit zelfs voor veel huizen iemand van de bewaking op een klapstoeltje.
We zagen ons hier wel al wonen!! Maar goed dat is 'een beetje' boven onze stand! Het uitzicht dat deze mensen hebben is prachtig:

Je hebt er alleen helemaal niks aan een fiets!! Het zijn echt geen heuvels zoals wij die kennen. Daar een hellingproef doen is echt een uitdaging!!
De bergen die je ziet noemen ze de 12 apostelen (ze liggen aan de tafelberg):

Nog een klein stukje verder gereden naar Signal Hill. Hier heb je prachtig uitzicht op Robbeneiland:

Het gaat weer wat beter met Nynke op school. De juf zegt dat ze al behoorlijk wat engels begrijpt en ze probeert nu echt contact te krijgen met de andere kinderen.
Ruben heeft ontdekt hoe hij moet lopen aan de handen. En dat is nu dan alles wat hij wil doen (voel het al in mijn rug!!). Ik leg hem zoveel mogelijk op zijn buik, zodat hij misschien nog gaat kruipen, dan kan hij zelf vooruit. Is toch wel handig. Gisteren zat hij ineens op zijn handen en knieen dus wie weet!!



Het weer blijft lekker, dus we gaan veel naar buiten. De speeltuin hier op het estate is natuurlijk een favoriete bestemming!! Er staat een klimrek, schommel en glijbaan, that's it, maar Nynke vindt het er geweldig. Vooral de schommel vindt ze leuk, Ruben trouwens ook. Ze hebben hier andere schommels dan bij ons. Ze zijn gemaakt van een autoband, dus Ruben kan er prima alleen in.

Nou het is inmiddels zondagavond en we zijn inderdaad nog op pad geweest. We zijn naar Paarl gegaan. Eigenlijk om naar een vlindertuin te gaan, maar die konden we niet vinden. Nynke was toch onderweg in slaap gevallen dus hebben we wat rondgereden in Paarl. Leuk stadje, en ook weer gedeeltelijk tegen de berg op gebouwd, dus errug steil!!
Het ziet er misschien niet zo uit op de foto maar het was echt een behoorlijke helling! En hier staan reclameborden, ge -en verboden meer in het afrikaans dan hier bij ons in Melkbos. Best grappig af en toe. Er stond bijv een bord met
hoerskool en laerskool erop (hogere -en lagere school dus).
We zijn het Paarl Mountain Nature Reserve ingereden. Dat was nogal een 'rocky road' en onze auto is niet echt 'rocky road material' dus we hebben wat afgehobbeld op die weg. Maar het was het wel waard. Bovenop de 50 miljoen jaar oude 'Paarl Rock' (de op een na grootste uitstekende rots ter wereld) klimmen en dan op Paarl uitkijken:


En dan begint de afdaling. Dat is toch niet zo gemakkelijk met een kind op je arm en de camera en fototoestel om je nek!! Maar het is ons gelukt om weer heelhuids bij de auto te komen.

Hallo Allemaal, daar zijn we weer!!
Zondag zijn we dan op safari geweest. Natuurlijk niet vergelijkbaar met het Krugerpark maar het was toch fantastisch om te zien. Het reservaat waar we geweest zijn is prive eigendom en is eigenlijk pas een paar jaar open voor publiek. Er zijn dus nog geen grote populaties aanwezig, maar wel 4 van de Big Five (de olifant leeft daar niet). We hebben best geluk gehad, want we hebben de leeuwen en de neushoorns van een paar meter afstand gezien.
We waren een beetje laat, want op weg naar de autoweg zijn we een beetje verkeerd gereden waardoor we een omweg hebben gemaakt (het reserve ligt ongeveer 90 min van Kaapstad). Er waren ook nogal wat omleidingen dus het duurde wat langer allemaal. We zijn door de Huegonot tunnel gereden, geweldig, tussen de bergen door en dan een hele lange tunnel (precies hoe lang weet ik niet) . Prachtig!! Toen we daar aankwamen waren de jeeps net vertrokken, maar dat was geen probleem. We konden eerst gaan ontbijten (Ruben werd meteen door een serveerster uit Geert's armen genomen en de hele zaal rondgedragen, aan iedereen laten zien; ze was helemaal weg van onze charmeur) en dan zou iemand ons naar de andere wagens brengen.
De safari begon al toen we op de parkeerplaats kwamen, daar liepen een aantal struisvogels rond.
Eenmaal op weg naar de andere wagens, kwamen we een viertal nijlpaarden tegen. Nou ja tegenkomen is een groot woord.
Ze lagen in het water, veroerden geen vin en toen we 3 uur later terugreden lagen ze nog precies hetzelfde!! Kun je je moeilijk voorstellen dat dit de gevaarlijkste dieren zijn in Afrika (het schijnt dat ze nogal terretoriaal zijn en ze doden per jaar meer mensen dan leeuwen en krokodillen bij elkaar!!). Onderweg zagen we ook giraffen en zebra's (die waren helaas wat verder weg).

Wisten jullie dat ze een groep zebra's een 'dazzle' noemen? Als 1 zebra door een roofdier wordt aangevallen gaat de rest van de groep in een cirkel eromheen door elkaar lopen zodat het roofdier in de war wordt gebracht door al die strepen (to dazzle).
Toen we bij de andere jeeps kwamen bleek dat die net een familie neushoorns hadden gezien. Ze zijn voor ons nog eens teruggereden. Ze lagen naast de weg op de grond. Maar toen de jeeps voor 'papa' neushoorn z'n neus stopte, schrok die nogal en sprong overeind!! Dat was wel even schrikken, maar onze gids verzekerde ons dat hij niet zou aanvallen. Het waren witte neushoorns en die geven een waarschuwing; ze komen heel hard op je afgerend en blijven vlak voor je stilstaan en dat is een teken dat je moet maken dat je wegkomt! Gelukkig is er niets gebeurd.
Daarna gingen we op weg naar het terrein waar de leeuwen verblijven, en ook hier hadden we geluk. We zagen een andere jeep stilstaan aan de kant van de weg. Dat is meestal een teken dat ze leeuwen gezien hebben, dus wij er ook naar toe.

En daar lagen ze, op en naast een paar rotsen, lekker in de zon. Een mannetje en 3 vrouwtjes! Ze hadden ons gezegd dat ze ons niet konden garanderen dat we de leeuwen zouden zien omdat ze nooit weten waar ze precies zijn.
En toen terug naar de lodge, waar we nog een heerlijke lunch kregen (en we Ruben weer kwijt waren aan de serveerster). Daarna weer op weg naar huis.
Onderweg kwamen we ineens een hele troep bavianen tegen, langs de weg!! Natuurlijk even gestopt om te kijken (net als een aantal andere mensen). Heel leuk om te zien, en er waren veel kleintjes bij die op de rug van hun moeder meegingen of over elkaar heen lagen te buitelen.

Al met al een geweldige ervaring en we doen er alles aan om ook nog naar Krugerpark te kunnen gaan. Waarschijnlijk in juni of juli (als de collega van Geert hier is en hij vrij kan nemen). We hoorden dat je minimaal een week in dat park moet zijn om een beetje ervan te kunnen zien, dus we proberen of we 2 weken kunnen gaan. We houden jullie op de hoogte!!