Sorry dat het zolang geduurd heeft, maar hier ben ik weer met een nieuwe update. Het voetballen hoef ik niet meer te volgen, want dat hebben we voor de komende 2 jaar (of meer) weer achter de rug. Ik had vorige week een heel bericht gemaakt, maar toen liep het internet vast.... Zo blijf je bezig.



Op het werk gaat alles redelijk goed. De sfeer in de groep is ondanks het vele werk beter dan in begin. Best wel vreemd wat 1 man aan verschil kan maken. De kernmakerij waar we de eerste 8 a 10 weken gewerkt hebben is voor ons al een aantal weken helemaal klaar. De E-firma heeft zijn kabeltjes gelegd en aangesloten en langzaam begint alles hier weer tot leven te komen. Waarschijnlijk wordt deze week de eerste kern "geschoten" met een van de machines. Het is leuk om te zien als alles weer begint te bewegen zoals het dat in Duitsland gedaan heeft. Maar ja, daar zijn we ook voor.


De vormlijn ligt goed op schema. Van de machineonderdelen staat meer dan de helft op zijn plek, en inmiddels zijn 2 man bezig dit allemaal uit te richten en af te monteren. Op zich is dit deel van de klus nog wel goed te doen. Ik hoop alleen niet dat we ons ergens vermeten hebben, want dan past dadelijk de hele handel niet in elkaar. Alles bij elkaar zijn het zo'n 400 steunkolommen die allemaal in lengte, breedte en hoogte op elkaar afgesteld moeten worden. Tussentijds nogmaals controleren en testen is dus wel een must.


Binnenkort beginnen we met het leidingwerk terug te monteren en dat is nog een hele kluif. Er zaten behoorlijk wat meters aan en we missen een deel van de labelling. Dat maakt het een beetje een puzzel. Gelukkig hebben we wel nog alle schema's, dus we kunnen altijd wat terugzoeken.

De omgeving waarin we werken is (ondanks het meestal goede weer) ook niet echt ideaal. De bouwplaats is niet volledig van de weersomstandigheden afgelsoten. Zo hadden we vorige week eerst de ochtenddauw op de machine staan (goed voor de roest), de dag erna werd een een sjurkar zand vanaf een silo die buiten staat naar de machine op geblazen (lekker voor alle geleidende delen) en de dag daarna zat er een gat in de hoofd kaanjel, waardoor er zo'n 100L water vlak langs de lijn naar binnen stroomde. Het maakt het alles nog wat spannender, maar uiteindelijk is het niet goed voor de machineonderdelen die we toch met zorg proberen op te bouwen.

Om ons heen wordt er nu overal gebouwd. 's Nachts bouwt onze Atlantis (de gieterij) rondom onze machine de nodige staalconstructies op. Elke ochtend is het wel weer een verassing wat er nu weer staat. Tot nu toe klopte er altijd wel iets niet aan deze constructie, en een deel hebben ze zelfs weer moeten afbreken. Zo hebben ze wel werk.
Onze directe Opdrachtgever bouwt volop aan de staalconstructie van de zandfabriek (want die krijg je niet gewoon bij Dirix) en binnenkort wordt er op al die steunpoten een railsysteem opgebouwd waarop de motorblokken moeten afkoelen. Volop bouwactiviteit dus, maar wel lekker dynamisch.


O ja, tussentijds is er ook nog tijd voor een beetje ontspanning. Een aantal monteurs zijn gaan duiken naar haaien (in een kooi - die duikers dan). In Gansbaai (150 km van Kaapstad) is een wereldbekende plek waar de grote witte haai veel voorkomt. Eco toerisme leeft hier ook en je kunt dus in een kooi onderwater deze beesten bekijken. Een van de jongens had het "geluk"(?) deze foto te kunnen maken. Machtig gezicht he!!
Binnenkort gaan ze nog een keer (want er was te weinig actie) en dan gaan we mee....

Allereerst maar even nieuwe foto's van de kids (voor opa en oma). Op deze foto's zijn we in waterfront (vorige week zondag). Er is een band en Ruben is helemaal gefascineerd door de 'trom'. Hij liep er steeds naartoe. De jongen vond het leuk en liet Ruben ook eens slaan. Dat vond hij geweldig en sindsdien staat hij overal op te trommelen.

Nynke wil zich laten schminken (natuurlijk weer als vlinder, haar favoriete dier), loopt samen met mij naar die vrouw en zegt: "I wanna have a butterfly please." Als ze klaar is, is ze heel serieus en durft nauwelijks te praten vanwege de lippenstift.

Ze doet nu ook mee aan de gym op school . Dat doen ze hier elke woensdag en daar moet je je voor opgeven. Monkeynastix heet het en iedereen die eraan meedoet krijgt een t-shirt met een aapje erop
Nynke en Ruben zijn ook allebei gek op de wasmand. Ruben erin en Nynke duwt en trekt hem overal naartoe, af en toe even uitrusten:


Gisteravond zijn we teruggekomen van ons weekendje zonder de kids!! Zoals jullie weten is mam hier en tante Lies dus de kinderen zijn bij hun gebleven.
Toen we vrijdag heel vroeg vertrokken regende het keihard en de hele weg naar Addo Elephant Park heeft het geregend! We zijn via Plettenbergbaai, George, Knysna, Stormsrivier etc naar Port Elizabeth gereden en daar ligt Addo. Ondanks de regen was het prachtig om te zien hoe gevarieerd het landschap hier is. Zo zit je tussen het rotsgebergte en dan ineens zie je zo ver als je kunt kijken alleen maar (grote) heuvels met velden en weilanden (sommige met koeien, paarden of schapen en andere vol met struisvogels) We kwamen rond 17:00 uur aan in het park. Het reservaat gaat nu rond half 6 dicht dus daar konden we niet meer in. We zijn wat gaan eten en daarna onze safaritent in; vroeg naar bed om weer om 6 uur op te staan.

Rond zonsopgang zijn de meeste dieren nl actief en heb je dus de meeste kans ze te zien. We stonden om half 7 voor de poort (die zou dan open zijn), maar de afrikanen nemen de tijd niet zo nauw dus na 10 minuten kwam er eens een ranger aansjokken, installeere zich eerst eens uitgebreid in zijn huisje en ging toen de poort opendoen. Yeah, we mogen naar binnen. Gelukkig is het nu weer prachtig weer (lekker zonnig en 's middags bereiken we de 23 graden). Vol verwachting rijden we over de, soms wel soms niet ge-asfalteerde wegen van het park. We zien everzwijnen (aardvark), hyena, kudu's, elanden en rooiehartebeesten(soort herten).


Na een aantal uurtjes rondrijden komen we ook een paar buffels tegen en verscholen in de bosjes ook een paar olifanten.

Ook apen, jackhalzen en zebra's kruisen ons pad. De zwarte neushoorn, leeuwen en luipaarden zien we helaas niet. Rond 12 uur gaan we terug om wat te eten en daarna weer vol goede moed terug het park in, want, zo werd ons verteld, rond 4 uur gaan veel dieren naar de drinkplaatsen. Als we bij zo'n drinkplaats komen zien we in de verte buffels en een paar olifanten staan.
We besluiten om even te wachten bij de drinkplaats en na een uurtje wordt ons geduld beloond. We horen en zien een hele kudde olifanten op de waterplas afrennen!!

Ze hebben op elkaar gewacht in het veld en als de kudde bij elkaar is gaan ze gezamelijk water drinken. We staan recht voor ze en ze trekken zich niks van ons aan, gaan gewoon hun gang. Geweldig om te zien!!

En als ze dan allemaal genoeg gedronken hebben vertrekken ze weer in net zo'n vaart als ze gekomen zijn. Ze wachten wel tot iedereen bij elkaar is en dan gaan ze weer richting bosjes!! Verder eten, want ze eten zo ongeveer de hele dag en nacht en slapen maar 3 a 4 uren par etmaal!!

Als het park dichtgaat tegen zonsondergang kun je nog met een 'nacht'safari mee onder begeleiding van de rangers. Zo heb je meer kans om de dieren die vooral 's nachts actief zijn (zoals luipaarden, neushoorns, leeuwen en een heleboel kleine beesten) te zien!! We zaten in een grote (voor 20 personen) open jeep en het was behoorlijk fris tijdens het rijden. Gelukkig hadden ze voor iedereen een dikke poncho klaargelegd. De gids zocht met een zoeklamp naar de dieren. We hebben vele kleine dieren gezien (zoals de springhare, scrubhare, stokstaartjes etc.) jackhalzen, kudu's, elanden en zebra's. Helaas waren de neushoorns, leeuwen en luipaarden ook nu weer goed verscholen. Wel stonden er ineens 2 grote mannetjesolifanten voor ons op de weg. Dat was dus wachten tot ze aan de kant gingen. Maar daar hadden ze niet zo'n zin in, de grootste ging zelfs zitten.

Na onze rit lekker eten en naar bed. De volgende ochtend hebben we nog eens vroeg gezocht naar de andere dieren maar niet gezien. En dan begint de lange weg terug, nu gelukkig in de zon en dan ziet alles er nog mooier uit!

Maar het heerlijkste was nog om thuis te komen bij een dolenthousiaste Nynke en Ruben.