Na toch weer een aantal mooie foto’s van Claudia over de mooie en toeristische kant van Afrika, zal ik maar weer eens een paar echte plaatsen, die de harde realiteit weergeven van het harde werken in Afrika. We zijn de eerste klap van de kwaliteit van de eerste zending weer een klein beetje teboven, en ik ben druk doende om te kijken hoe we e.e.a. kunnen repareren. Aangezien goedkope Arbeidskrachten volop aanwezig in dit landje heb ik maar meteen een aantal schoonmakers laten komen die met staalborstel, ontvetter en een poetsdoek de boel aan het schoonmaken zijn. Dat gaat niet zo snel, maar het brengt wel enig resultaat.
Daarnaast heb ik 1 monteur van ons vrijgemaakt die zich alleen maar bezig houdt met het demonteren van beschadigde onderdelen, zoals sensoren en elektromotoren. Inmiddels krijg ik een aardig beeld van de schade en kan ik mijn acties aanzetten om de onderdelen ergens uit te halen. Dat is op zich wel lastig in een vreemd land, maar met hulp van de fabriek hier (en die is goed) kom ik een heel eind.
En verder heb ik de ene na de andere expert over de vloer voor allerlei vragen en bezichtigingen. Laten we het maar positief bekijken en dan heb ik dit ook een keer meegemaakt en daarmee weer een ervaring rijker.


Intussen loopt de opbouw van de lijn gewoon verder, en zo langzamerhand begint het eerste gedeelte aardig vorm te krijgen. Al is het af en toe vechten om iedere m2 ruimte met de mensen van productie en is de stank van de ammoniak af en toe niet te harden. Maar ja, dat is het leven in een gieterij. Gelukkig zijn wij er voor een eenmalig project en hoeven we er niet het grootste gedeelte van ons leven te slijten.
Dat het leven hier af en toe hard is blijkt uit het motto wat in de werkplaats hangt boven de poort die naar de fabriek leidt. Meer hoef ik niet te zeggen. En dat bord met die krokodil zal ooit in mijn garage hangen (want in de kamer zal van Claudia wel niet mogen)!!! Nou dat was het weer voor nu.
Wordt vervolgd!!